Ik ben een van de wat bekendere engelen. Jullie kennen mij als Gabriel. Voor mij lijkt het als gisteren, maar feitelijk is het al eeuwen geleden, dat God mij bij Zich riep en mij een heel bijzondere opdracht gaf. Ik moest naar de wereld om aan een vrouw te vertellen dat zij de moeder van Gods Zoon zou worden. God had ons al wel eens verteld over zijn heilsplan met de wereld, maar dat dat zo ingrijpend zou worden, was voor mij bijna niet te begrijpen. God zou voor jaren afscheid nemen van Zijn Zoon Jezus. Er zouden verschrikkelijke dingen gaan gebeuren met Jezus. Als God daarover vertelde leek het wel voor mij, dat Hij geroerd was. Dat er een goddelijke emotie over Hem kwam. Zo’n emotie bij een afscheid herkennen jullie misschien wel. Tenslotte zijn jullie geschapen naar Zijn beeld. En ondanks al dat verschrikkelijke dat Jezus moest overkomen waren Beiden het eens over dat plan. Ik mocht een rolletje in dat plan spelen. Tja, niets menselijks is een engel vreemd: ik was daar best een beetje trots op.

Ik moest naar Nazareth, een klein dorpje in Galilea. Bij jullie mensen weer beter bekend als een deel van Israël. Op zich verwonderlijk. Ik had verwacht, dat de aanstaande moeder van Jezus een heel voorname vrouw zou zijn. Op zijn minst van adellijke komaf. Wie weet was zo’n dame vakantie in Nazareth. Zo goed was ik niet bekend met de toeristische agenda van Israël. En God zou het wel weten. Hij zou mij leiden. Toen ik door Nazareth zweefde zag ik, voor mij, heel geschikte vrouwen. Geen adellijke. Er bleek helemaal geen toeristenindustrie te zijn. Dus laat staan, dat er op dat moment adellijke dames verbleven. Maar ik vond de vrouw van de burgemeester dan nog wel een geschikte partij. Of de vrouw van die oude rijke handelaar. Een jonge knappe vrouw en door haar man heel geschikt als toekomstige moeder voor de Zoon van God. Hem zou niets ontbreken. Rijkdom, een mooi huis en de beste mogelijkheden voor een goede opleiding. Maar op mijn tochten door Nazareth kreeg ik nog steeds geen seintje. Tot ik een jong meisje ontmoette. Weinig opvallend. Zij was verloofd met een timmermanszoon. Ik was al eens langs zijn werkplaats gekomen. Best een vakmannetje, maar timmerman zijn, is hard werken voor de kost en weinig verdienen. Toch moest ik bij haar zijn, zei God.

Ik sprak haar aan. Zij schrokt zich bijna een slag in de rondte. Excuses voor mijn mensentaal, maar ik heb vaker onder jullie gewoond, zoals dat bij ons in de Hemel heet. Ik probeerde haar gerust te stellen en zei: ‘Wees gegroet, gij begenadigde, de Here is met u’. Ik kon zien, dat zij niet meteen begreep, wat ik zei. Ze zat zich af te vragen, wat ik kwam doen. Tenslotte ontmoet je niet iedere dag een engel. Daarom vertelde ik maar meteen wat het doel van mijn bezoek was. Ik vertelde haar, dat ze niet hoefde te schrikken, Dat zij opgevallen was bij God, dat zij zwanger zou worden en bevallen van een Zoon, die zij de naam Jezus moest geven. Deze Jezus zou de Zoon van God zijn. Ik vertelde haar dat wat deftiger, maar daar kwam het wel op neer. Even keek ze me ongelovig aan en zei, maar ik heb nog geen omgang met een man gehad, hoe kan ik dan zwanger worden. Toen mocht ik haar een wonder vertellen. Namelijk dat de Heilige Geest over haar zou komen en de kracht van de Allerhoogste zou haar overschaduwen en dat juist daarom haar Zoon  de Zoon van God genoemd zal worden. Om haar te overtuigen vertelde ik dat Elisabeth, een tante van haar, zwanger was. Een vrouw op leeftijd. Naar jullie menselijke maat, kon Elisabeth geen kinderen meer krijgen. Toen verwonderde dit meisje me met de heel eenvoudige woorden: ‘Zie, de dienstmaagd van de Heer, mij geschiede naar uw woord’. Geen discussie en geen gemaar!

In de Bijbel staat, dat ik toen ‘van haar heen ging’. De waarheid is, dat ik haar op afstand nog een poosje volgde. Zij ging naar haar tante en samen bespraken zij wat hun was overkomen. Bij dat gesprek maakte Maria een prachtige lofzang. Toen begreep ik Gods wijsheid, dat Hij juist deze vrouw had uitgekozen om de moeder van Zijn Zoon te worden. Wat is Gods maat toch afwijkend van die van ons engelen en van zeker van die van jullie mensen.

Later mocht ik Maria nog een keer ontmoeten. Dat was na Zijn vreselijke kruisdood om aan Maria te vertellen, dat Jezus was opgestaan. Of zij toen besefte, dat die heilsgeschiedenis ruim 2000 jaar later nog steeds mensen blij maakt. Ik denk het niet.

Tja, een verwonderlijke geschiedenis. Ik mocht daarin een wonder mooie rol spelen. Eigenlijk alles wat door engelen gedaan wordt is wonderlijk mooi en is vaak afwijkend van het normale.